يک رفتارگرا بود. درواقع گاتري فکر مي‌کرد که نظريه پردازاني چون ثراندايک ، اسکينر ، هال ، پاولف ، و واتسون بسيار ذهني گرا هستند . او با کاربرد دقيق قانون ايجاز (parsimony) توانست همه? پديده‌هاي يادگيري را با استفاده از تنها يک اصل يعني اصل يا قانون مجاورت (Law of contiguity ) تبيين کند. گاتري قانون مجاورت را به شرح زير بيان مي‌کند. " ترکيبي از محرک‌‌‌ها که با حرکتي همراه شده است ، وقتي که دوباره ظاهر شود ، همان حرکت را به‌دنبال خواهد داشت " يا به تعبير ديگر اگر شما در يک موقعيت معين عمل خاصي را انجام دهيد بار ديگر که در آن موقعيت قرار مي‌گيريد همان عمل را انجام خواهيد داد.
نظريه گاتري بيش از همه به نظريه واتسون شبيه است. تفاوت اصلي بين نظريه واتسون و نظريه گاتري اين است که واتسون قانون بسامد را مي پذيرفت اما گاتري آن را قبول نداشت.
نظريه گاتري نخستين سنگ بناي اولين مدل هاي رياضي يادگيري بوده است و هنوز هم در کانون اين گونه نظريه‌ها قرار دارد.
