اين علائم بايد در اکثر مواقع روز وجود داشته باشند.
ساير نشانه‌هاى افسردگى شامل از دست دادن توجه و سرخوشى در فعاليتهاى روزانه، اختلال و تغيير عمده در اشتها و وزن بدن، اختلال در خواب به‌صورت کم‌خوابى يا پرخوابى،
اختلال در تفکر و تمرکز فکر، وجود اضطراب و کندى حرکات، احساس بى ارزشى و يا احساس گناه، فقدان نيرو يا فقدان انرژى و خستگى، افکار تکرارشونده، مرگ و يا خودکشى مي‌باشند.
دانشمندان ارتباط نزديکى بين خودکشى و افسردگى ذکر مي‌کنند به‌طوريکه دوسوم بيماران افسرده به خودکشى فکر مي‌کنند و 10 تا 15 درصد آنها به زندگى خود خاتمه مي‌دهند.
اگر يک بيمار ? مورد از علائم بالا را به‌مدت ? هفته مداوم داشته
باشد به اختلال افسردگى شديد (عمده) مبتلا مي‌باشد. مطالعات اخير در ايالات متحده آمريکا نشان مي‌دهد که افسردگى سردسته علتهاى ناتوانى در انسان به‌شمار مي‌رود. چنين مطالعات آمارى در بقيه کشورها نيز موجود مي‌باشد.
