است.
آن‌ها از 30 داوطلب كه در حال انجام يك بازي رايانه‌يي و در آن مجبور بودند مقداري پول را بين خود و دوست‌هاي گمنام تقسيم كنند، اسكن مغزي گرفتند. داوطلباني كه تصميمات سخاوتمندانه گرفتند و به ديگران به همان اندازه خودشان پول دادند، داراي ناحيه بزرگتر temporoparietal junction در مغزشان نسبت به افرادي كه تصميمات تنگ‌‌نظرانه گرفتند، بودند. اسكن‌ها همچنين نشان داد فعاليت اين ناحيه از مغز هنگامي كه هر شخص به وضعيت "cutoff" خود رسيد، بيشتر بود. cutoff بيشينه‌يي است كه هر شخص حاضر است به ديگران پول بدهد. كشف مكان اين وضعيت بيشينه به محققان امكان رتبه‌بندي نوعدوستي هر فرد را به صورت جداگانه داد.
به گفته پروفسور ارنست فهر، محقق در حوزه رفتاري دانشگاه زوريخ، اين نخستين توضيح بيولوژيكي براي سطوح نوعدوستي انسان است؛ سطوحي كه در طول تمام زندگي باقي مي‌ماند. مطالعات قبلي نشان مي‌دهد كه جنسيت افراد، سطح درآمد، ثروت يا دستاوردهاي تحصيلي هيچ يك از اين مشخصه‌ها به نوعدوستي ارتباطي ندارد.
دكتر موريشيما يكي از محققان حاضر در اين مطالعه بر اين باور است كه بازي رايانه‌يي نوعدوستي صرف را مي‌آزمايد اما تصميات دنياي واقعي پيچيده‌تر هستند. به گفته وي، افراد ممكن است در صورتي كه اعتبارشان در خطر باشد، ممكن است نسبت به ديگران خساست از خود نشان ندهند؛ بنابراين مولفه‌هاي بسياري در اتخاذ چنين تصميم‌هايي دخيل هستند.
حيوانات معمولاً اين مشخصه را فقط در قبال اعضاي خانواده‌شان بروز مي‌دهند، اما چنين مولفه‌يي بخش مهمي از زندگي سياسي و اجتماعي انسان را تشكيل مي‌دهد. دانشمندان اميدوارند كه تحقيقات بيشتر در اين حوزه به افراد مبتلا به اوتيسم كمك كند. نتايج اين پژوهش در مجله Neuron انتشار يافت.
