می تواند فاش سازد که چه هنگام کسی دارد دروغ می گوید.بسیاری از روان شناسان معتقدند هنگامی که کسی به بالا و سمت راست خود نگاه می کند محتمل است که دارد دروغ می گوید. نگاه کردن به بالا و سمت چپ....
، در مقابل، نشانگر راستگویی است.اما، پروفسور ریچارد وایزمن و تیم همکاران پژوهشگرش آزمودند که آیا چشمان به راستی می توانند دروغ را فاش سازند یا نه، و نتیجه گرفتند که متخصصان تاکنون اشتباه می کرده اند. گزارش این پژوهش آنها در آخرین شماره نشریه علمی پلوس 1 انتشار یافت.
ادعای وجود رابطه میان دروغگویی و حرکت های چشمان یک عنصر کلیدی عصب-زبان شناسی کاربردی (nlp) – روشی برای بهبود زندگی افراد با بهره گیری از روش های روان شناسانه – بوده است. بخش مهمی از nlp موزش به افراد درباره رابطه میان حرکت های چشمان و اندیشه است.بنا به این نظریه، هنگامی که افراد راست-دست به بالا و سمت راست خود نگاه می کنند، احتمالا آنها دارند یک واقعه "ساختگی" یا خیالی را در پیش چشمان خود تجسم می کنند. بر عکس، هنگامی که آنها به چپ خود نگاه می کنند احتمالا دارند یک خاطره "به یاد آورده شده" را در مقابل چشمانشان به تصویر می کشند.
به این دلیل، دروغگویان هنگامی که دارند تفسیر خود از حقیقت را می سازند تمایل دارند تا به راست نگاه کنند.
این نظر با گرفتن فیلم از داوطلبان و ثبت حرکت های چشمان آنها هنگامی که داشتند دروغ یا راست می گفتند به آزمون گذاشته شد. آنگاه، از گروه دومی از داوطلبان خواسته شد تا این فیلم ها را تماشا کرده و با تعقیب حرکت های چشمان تلاش کنند دروغ ها را ردیابی نمایند.
به گفته پروفسور وایزمن، از دانشگاه هرتفوردشایر: "نتیجه های مطالعه اول آشکار ساخت که هیچ رابطه ای میان دروغ گفتن و حرکت چشمان وجود ندارد، و مطالعه دوم نشان داد که گفتن به افراد درباره ادعای nlp مهارت آنها در تشخیص دروغ را بهبود نداد."خانه روانشناسي ايران
