بسیاری از آن‌ها تشخیص داده نمی شوند و ....
تأثیر بلندمدتی بر روی فرزندان آن‌ها خصوصاً رشد اجتماعی و عاطفی آن‌ها دارد.
پژوهشگران دریافتند فرزندانی که در ۵ سال اول زندگی در معرض افسردگی مزمن مادران خود، قرار میگیرند، تا زمانیکه به سن مدرسه برسند، به احتمال بیشتری دچار اختلالات روانپزشکی میشوند. حدود 60% این فرزندان دچار اختلال اضطرابی و یا اختلال سلوک میشوند. در مقایسه با این کودکان، فقط 15% فرزندانی که مادران آن‌ها از سلامت روانی برخوردارند، تا زمانیکه به سن مدرسه برسند دچار یک اختلال روانپزشکی میشوند.
پژوهشگران نوارهای تصویری زیادی از تعامل خانواده ها تهیه کردند و مشاهده کردند که فرزندان مادران افسرده از نظر اجتماعی کمتر درگیر هستند، بیشتر کناره گیری میکنند و مهارت وارد شدن در تعاملات میان اعضای خانواده هایشان را ندارند. هم چنین، آن‌ها سطوح پایینی از همدلی را نسبت به درد و اندوه غریبه ها نشان میدهند.
علاوه بر این، مادران افسرده و فرزندان آن‌ها سطوح پایینتری از اکسیتوسین را در بزاق دهان داشتند. این یافته جالبی است، چون سیستم اکسیتوسین یک سیستم زیستشناختی است که از توانایی و ظرفیت ما برای شکلدهی ارتباطات اجتماعی، روابط نزدیک، اعتماد کردن و همدل بودن با دیگران پشتیبانی میکند.
کارکرد سیستم اکسیتوسین به مصون نگاه داشتن بعضی از فرزندان در برابر تأثیرات افسردگی مزمن پس از زایمان کمک میکند. سیستم اکسیتوسین به عنوان یک حلقه پسخوراندی رفتاری ـ زیستی عمل میکند و اقداماتی مانند لمس کردن، تماس نزدیک، و خیره شدن در چشمها میتواند سیستم اکسیتوسین را فعال کند. اگر بدانیم که عملکرد این سیستم مختل شده است، مداخلاتی مرتبط با اکسیتوسین وجود دارد که میتواند تا زمانیکه فرزندان کم سن هستند، کمک کننده باشد. این مداخلات امکان ایجاد یک محدوده حمایتی را برای مشکلات اجتماعی و عاطفی و هم چنین پیشرفت آسیب شناسی روانی فراهم میکند.
برگرفته از مقاله:
Brooks, Megan. (2011). Kids of Depressed Moms More Apt to Suffer Mental Disorders By American College of Neuropsychopharmacology (ACNP) 50th Annual Meeting. Presented December 8,.
الهام سادات جنانی ، دانشجوی دکترای روان شناسی، دانشگاه پونا، هندوستان
ویراستار: زهرا طاهری فر، دانشجوی دکترای روانشناسی بالینی
