که فراموش نکنند، اول از همه بايد بيماري خود را بپذيرند و بدانند که نبايد خود باعث ايجاد مشکلات و بيماريهاي بيشتر شوند که حتي درمانشان را هم به تاخير بيندازد. بيشتر اين بيماران دچار مشکلات رواني بسياري شده که نه تنها به آنها در درمان کمک نمي کند بلکه بيماري آنها را هم تشديد کرده و اطرافيان را هم آزرده خاطر مي کند.
"معصومه افسري" روانشناس در توضيحات بيشتر گفت: بيشتر بيماراني که مبتلا به بيماري هاي مزمن جسمي و صعب العلاج هستند مبتلا به افسردگي ، خشم ، احساس گناه ، فکر به خودکشي ، اضطراب ، احساس تنهايي ، اختلال خواب و اشتها ، اختلال شناختي و جنسي ، اختلال کارکرد هوشي و تکلم ، اعتياد ، شوک ، انکار بيماري و احساس عدم کنترل بدن مي شوند.
وي در ادامه افزود: بيماري صعب العالج براي بيمار و خانواده به منزله بحران است و آنها بايد راهکارهاي مقابله با اين بحران را ياد بگيرند. زيرا اگر اين مشکلات به مدت طولاني ادامه پيدا کند ، موجب وخامت بيماري جسمي او شده و از انجايي که مانع از روشهاي درماني مي شود ، روند درمان را نيز با اشکال مواجه خواهد کرد.
معصومه افسري همچنين خاطر نشان کرد: اين بيماران مي بايستي،
1- بيماري خود را بپذيرند و بيماري خود را انکار نکنند.
2- از خود و وضعيت بيماري خود انتظار واقع بينانه داشته باشند.
3- بايد دوره درمان را بپذيرند و با پزشک خود همکاري نمايند.
4- ارتباط اجتماعي موثر داشته باشند.
5- حمايتهاي اجتماعي خانواده و بستگان و همچنين دوستان را بپذيرند.
6- فعاليتهاي فردي ، شغلي و اجتماعي داشته باشند.
7- خود را مشغول انجام فعاليت هاي گوناگون کنند.
8- خودش را دوست داشته باشند.
9- از قرار گيري در شرايط استرس زا اجتناب کنند.
10- ورزش و انجام فعاليتهاي جسماني را فراموش نکنند.
11- به وضع ظاهري خود توجه داشته باشند.
12- تفکر مثبت داشته باشند.
13- در زندگي و کارها تنوع و تغيير ايجاد کنند.
14- روحيه خودشان را حفظ کنند و سرگرمي و تفريح را فراموش نکنند.
15- به زندگي اميدوار باشند.
16- مرگ را به عنوان واقعت زندگي بپذيرند.
17- ارتباط با خدا با دعا ، عبادت و بهره گيري از تعاليم مذهبي بيشتر شود.
18- تلاش کنند شوخ طبع و با نشاط باشند.
منبع: مجله پزشکي مادر
