۱. در یک زندگی زناشویی موفق، با دوام و توأم با رضایت خاطر، زن و شوهر به یکدیگر احترام میگذارند. در اینگونه زندگی، هر یک از همسران ویژگیها یا توانایی های قابل احترامی را در دیگری مییابد. هرچقدر میدان احترام گذاری به یکدیگر وسیع تر باشد، زندگی زناشویی رضایتمندانه تر خواهد بود، این همسران تأیید و ارزش گذاری خود برای همسرشان را نشان می دهند و به طور پیوسته کارهایی را انجام میدهند که عواطف، عشق و احترام شان را به یکدیگر نشان می دهد و از کلمات و اعمال مثبتی استفاده می کنند که رابطه ی شان را مورد حمایت و تأیید قرار می دهد. به عبارتی زن و شوهرهای راضی یکدیگر را تحسین می کنند. ۲. زوج های موفق نسبت به یکدیگر بردبار هستند. آنها درک می کنند که احتمال خطا کردن همسرشان و خودشان نیز وجود دارد. آنها انسان را موجودی میدانند که امکان خطا و اشتباه برای او وجود دارد و به همین خاطر توان بخشیدن همسرشان را دارند. این زوج ها مسؤولیت رفتار خود را می پذیرند و انتظار ندارند که شریک زندگی شان مسؤول شاد و خوشحال نگه داشتن آنها باشد. به همین دلیل از سرزنش و انتقاد یکدیگر
اجتناب میکنند و با همدلی به سخنان یکدیگر گوش داده و در جستوجوی عواملی هستند که در روابط آنها تأثیر مثبت به جای بگذارد. ۳. زوج های موفقی بر پایه ی اعتماد مقابل تشریک مساعی میکنند. تشریک مساعی به زوج امکان صرف وقت، انرژی، رغبت و اطمینان به درگیر شدن در فعالیت ها و کارهای مربوط به زندگی زناشویی را می دهد. ۴. در یک ارتباط زناشویی توأم با حس همکاری و مشارکت ممکن نیست زن و مرد همیشه با هم موافقی باشند. زوج های موفق می توانند به راحتی مخالفت خود را اعلام کنند و این امر از طرف همسرشان مورد پذیرش قرار میگیرد. آنها به دنبال راه حلی میگردند که مورد تأیید هر دو قرار بگیرد. با این توضیحات بالا لازم است تعریفی برای رضایت زناشویی ذکر شود. یکی از بهترین تعاریف مربوط به رضایت زناشویی توسط هاوکینز ارائه شده است. او رضایت زناشویی را چنین تعریف میکند: «احساسات عینی از خشنودی، رضایت و لذت تجربه شده توسط زن یا شوهر، زمانی که همه ی جنبههای ازدواجشان را در نظر می گیرند».
انتهای مطلب /
