استفاده می شود. اگر زوج در مراحل چرخه ی رفتار جنسی (میل، ) ( ارگاسم) مشکلی نداشته باشند، به احتمال زیاد اختلالی وجود ندارد. در این حالت در صورت عدم رضایت جنسی باید بر مشکلات جنسی حل نشده و یا مشکلات ارتباطی
پرداخت (هیمن، لوپیکولو و لوپیکولو، ۱۹۷۵؛ کاپلان، ۱۹۸۳). برای ارزیابی رفتار جنسی زوج سؤال های خاصی را درمانگر میتواند از زوج بپرسد. سؤالات باید در حوزه هایی باشند که درک درستی از وضعیت جنسی زوج به درمانگر بدهند. بعضی از این حوزه ها عبارتند از: (لیلیام و راستان ، ۱۹۸۴).
۱. عملکرد جنسی فعلی و میزان رضایت دو طرف.
۲. پیام های خانواده های اصلی (ژنوگرام جنسی).
ژنوگرام جنسی ۱
ژنوگرام جنسی ابزار مفیلی برای جمع آوری اطلاعات درباره ی خانواده ی اصلی و پیامهای خانواده ی اصلی درباره ی مسائل جنسی به
زوج است. همچنین ژنوگرام جنسی وقایع بحرانی جنسی زندگی زوج را مشخص میکند (هاف و بر ۱۹۸۶؛ داهلی، ۱۹۸۹). در این ژنوگرام محدوده زمانی ارتباط زوج با هم مشخص می شود. همچنین باورهای زوج در زمینه ی مشکل جنسی و سلامتی و نگرانی آنها درباره ی نقش رابطه ی جنسی در ازدواج مشخص میگردد. با مشخص شدن طول سال های زندگی زوج، درمانگر وضعیت جنسی زوج را بر روی پیوستار ارتباط آنها مشخص می کند.
۳. تاریخچه ی ارتباط زوج.
۴. فعالیت های پیشگیری از بارداری و سن زوج.
۵. علایق جنسی فعلی و وضعیت فعلی ارتباطی.
اگر درمانگر به نتیجه برسد که اختلال جنسی وجود دارد، باید زوج را به درمانگری که در درمان اختلالات جنسی مهارت دارد ارجاع داد. در صورتی که مشکل جنسی وجود داشته باشد، باید زوج درمانی با هدف بهبود ارتباط در راستای حل مشکلات جنسی صورت بگیرد.
درمانگران مسائل خانواده و ازدواج باید با مشکلات و اختلالات جنسی آشنا باشند تا در ارزیابی خود به بیراهه کشیده نشوند.
فرایند درمان
اگر مشکل جنسی وجود داشته باشد زوج به سختی می توانند از رابطه ی جنسی لذت ببرند. در این حال حل مشکل جنسی لازم و ضروری است. زوج می تواند رابطه ی جنسی خود را با یادگیری شیوه های بهبود ارتباط بهبود ببخشد. اغلب مشکلات جنسی علت عاطفی و ارتباطی دارند. این مشکلات شامل تفاوت در ترجیحات جنسی، میزان، مکان و شیوه ی گفتگو درباره ی مسائل جنسی می باشد (کایل، ۱۹۹۳). درمان مشکلات باید شامل ایجاد توافق مشترک درباره ی ارتباط جنسی بشود. هدف ها شامل تغییر دیدگاه ها، به چالش کشیدن پیام های
منفی خانواده و تغییر در رفتار جنسی می شود.
چک لیست مشکلات جنسی
1- مشکلات زوج اختلال جنسی است یا مشکل جنسی ؟
2- آیا درمانگر از سؤالات مناسبی جهت مشخص کردن مشکل استفاده
کرده است ؟
3-زوج به چه میزان تمایل دارند درباره ی رابطه ی جنسی بحث کنند؟
4- آیا زوج پیام های جنسی خود را که خانواده ی اصلی به آنها القا کرده، ۱ کشف کرده اند؟
5-آیا زوج دانش جنسی صحیح برای درک کردن انتظارات خود را دارند؟
6- آیا زوج از دارو یا الکل یا مواد مخدر که باعث اختلال در عملکرد جنسی می شود استفاده می کنند؟
7-آیا زوج سوءاستفاده ی جنسی را در کودکی تجربه کرده اند؟
8-آیا زوج تمایل دارند با یکدیگر مشکلات جنسی را پیگیری و حل کنند؟
مسائل اخلاقی در درمان مسائل جنسی رعایت اصول اخلاقی از طرف درمانگر مشکلات جنسی ضروری است. فقط درمانگرانی میتوانند به درمان مسائل جنسی بپردازند که تجربه، مهارت و دانش کافی را در این باره داشته باشند. درمانگرانی که تمایل به درمان مسائل جنسی دارند باید در این زمینه دوره های آموزشی لازم را بگذرانند. نوع سؤالاتی که درمانگر از زوج میپرسد حساسیت زیادی دارد. هرگز نباید سؤالاتی پرسیده شود که به حل مشکل آنها کمکی نمی کنند و یا نیاز به مطرح شدن آنها نیست. هرگز نباید درمانگر به زوج به صورت مستقیم یا غیرمستقیم این موضوع را القاء کند که مشکل آنها حل نمی شود (هیل، ۱۹۹۲؛ وستیمر و لا پیرمن، ۱۹۸۸). رعایت اصول اخلاقی و احساس مسؤولیت درمانگر درباره ی پیامدهای منفی احتمالی درمان نادرست، وظیفه ی درمانگر مسائل جنسی را سنگین می کند. درمانگر حتماً باید درمان را با وضعیت فرهنگی و اعتقادی زوج هماهنگ سازد.
انتهای مطلب /
